کمک فنر و سیستم تعلیق (Shock absorber) :

یکی از مهمترین قسمت های هر خودرویی سیستم تعلیق (Suspension) آن است. این سیستم از اجزایی همانند سیبک، فنرها، کمک فنر ها و …تشکیل شده است که وظیفه اصلی آن اتصال بدنه و چرخ ها به یکدیگر و مدیریت ارتباط بین جاده و خودرو است. سیستم تعلیق خودرو در وظایف دیگری مانند هدایت خودرو، شتاب گرفتن آن و همچنین ترمز و توقف خودرو نقش مهمی را ایفا می کند.

علاوه بر اینها، سیستم تعلیق باید ضمن تحمل وزن خودرو ضربات وارد از سطح جاده را جذب و از طریق تبدیل آن به ارتعاش این ضربات را مدیریت کند. فرمان پذیری یا همان هندلینگ خودرو و پایدارای خودرو نیز رابطه مستقیمی با سیستم تعلیق استفاده شده در آن دارند و بر کیفیت و نرمی سواری نیز اثر گذار است.

سیستم تعلیق اجزایی متفاوتی دارد؛ فنر، کمک فنر، سیبک، بوش، طبق، میل موجگیر واسترات موارد هستند که به صورت کلی در سیستم های تعلیق خودروهای مختلف مشترک هستند. در صورت عدم وجود سیستم تعلیق قطعات خودرو بر اثر ضربات وارد از جاده خیلی زود مستهلک شده و از بین می روند.

با وجود اینکه هر کدام از این اجزا نقش غیر قابل انکار و مهمی در سیستم تعلیق دارند اما نباید به سادگی از نقش کمک فنر گذر کرد. کمک فنر یا جاذب ضربه (Shock Absorber) یک قطعه مکانیکی است که در نزدیکی چرخ های خودرو نصب می شود و وظیفه دارد که نوسانات ایجاد شده در فنر خودرو را کنترل و در نهایت میرا کند. میزان حرکت فنر و ارتعاشات وارده به کمک فنر را می توان عامل اصلی افزایش یا کاهش عمر کمک دانست. همچنین کمک فنر خودرو از یک طرف به شاسی متصل است و از طرف دیگر به سیستم تعلیق خودرو وصل شده است.

کمک فنر چگونه کار می کند؟

برای توضیح عملکرد کمک فنر به زبان ساده باید که گفت که کمک فنر دارای پیستونی است که در انتهای آن سوراخ های ریزی قرار گرفته و یک پیستون که معمولاً یک میله فولادی است در درون آن قرار دارد. پیستون کمک فنر درون یک محفظه فلزی که معمولاً از روغن پر شده است قرار گرفته و در راستای محور در درون این سیال حرکت می کند. از آنجایی که روغن درون کمک فنر تحت فشار است برای جلوگیری از خروج آن از درون محفظه، این محفظه را به صورت کامل آب بندی می کنند.

زمانی که فنر و به دنبال آن کمک فنر تحت فشار قرار می گیرند و فشرده می شود روغن یا سیال موجود در کمک فنر از منافذ درشت تر خارج می شود و پس از اینکه فشار از روی کمک فنر خارج شد این روغن از منافذ کوچکتر تعبیه شده در پیستون به محل اولیه خود بر می گردد. دلیل تفاوت اندازه منافذ نیز مدیریت ارتعاش حاصل از ضربه و میرا کردن آن و همچنین روان بودن حرکت کمک فنر است. روغن موجود در کمک فنر همچنین وظیفه دارد که حرارت ایجاد شده بر اثر تبدیل انرژی جنبشی را جذب و به هوای آزاد منتقل کند.

از عیوب و ایرادات متداول در کمک فنر خودرو می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. ایراد ظاهری: اولین مشکلی که به راحتی قابل تشخیص است هرگونه آسیب به کمک فنر یا تغییر شکل آن است که می تواند بر اثر تصادف یا ضربه ایجاد شده باشد. همچنین در صورتی که محل استقرار کمک فنر دچار افتادگی شده باشد نیز نشان دهنده وجود نقص در این قطعه است که باید در اولین فرصت نسبت به حل مشکل اقدام کرد.
2. روغن زدن یا نشتی روغن کمک فنر: با وجود اینکه محفظه حاوی سیال در کمک فنرها آب بندی شده است اما ممکن است به هر دلیلی این آب بندی دچار مشکل شود و سیال درون محفظه از آن خارج شود. به این ترتیب در صورت وجود روغن بر روی کمک فنر یا نشتی روغن در اطراف کمک فنر باید به تعویض آن اقدام کرد.
3. در صورتی که خودرو در مسیرهای ناهموار بیش از حد بالا و پایین شود و حالت فنری داشته باشد مشخص است که ایرادی در کمک فنر خودرو وجود دارد که باید هر چه سریعتر این قطعه را تعویض کرد
4. شیرجه رفتن خودرو در ترمزهای شدید نیز یکی از دیگر از نشانه های وجود نقص عملکردی در کمک فنر است.
5. در صورتی که در پیچ ها خودرو بیش از حد بپیچد و کنترل آن برای راننده دشوار باشد نیز باید وضعیت کمک فنر مورد بررسی قرار گیرد.
6. وجود سر و صدا در زمان عبور از مسیرهای ناهموار، از روی سرعت گیر، هنگام شتاب گرفتن یا ترمزهای شدید نیز می تواند نشان دهنده وجود نقصی در کمک فنر خودرو باشد.
7. در صورتی که خودرو هنگام حرکت به یک سمت کشیده می شود نشان دهنده وجود ایرادی در سیستم تعلیق یا یکی از اجزای آن از جمله کمک فنر است.
8. لاستیک سابی یا از بین رفتن قسمتی از آج تایر نیز یکی دیگر از نشانه هایی است که در صورت مشاهده آن سیستم تعلیق خودرو یا اجزای آن مانند کمک فنر توسط متخصصین مورد بررسی قرار بگیرد.
9. در صورتی که چرخیهای خودروبه اصطلاح روی سطح جاده برقصند و یا بالا و پایین روند ممکن است دلیل این اتفاق فرسودگی فنرها و کمک ها باشد که باید در اسرع وقت برای حل این مشکل به یکی از مراکز خدمات پس از فروش خودرویتان در سراسر کشور مراجعه کرد.

کمک فنر و سیستم تعلیق (Shock absorber) :

یکی از مهمترین قسمت های هر خودرویی سیستم تعلیق (Suspension) آن است. این سیستم از اجزایی همانند سیبک، فنرها، کمک فنر ها و …تشکیل شده است که وظیفه اصلی آن اتصال بدنه و چرخ ها به یکدیگر و مدیریت ارتباط بین جاده و خودرو است. سیستم تعلیق خودرو در وظایف دیگری مانند هدایت خودرو، شتاب گرفتن آن و همچنین ترمز و توقف خودرو نقش مهمی را ایفا می کند.

علاوه بر اینها، سیستم تعلیق باید ضمن تحمل وزن خودرو ضربات وارد از سطح جاده را جذب و از طریق تبدیل آن به ارتعاش این ضربات را مدیریت کند. فرمان پذیری یا همان هندلینگ خودرو و پایدارای خودرو نیز رابطه مستقیمی با سیستم تعلیق استفاده شده در آن دارند و بر کیفیت و نرمی سواری نیز اثر گذار است.

سیستم تعلیق اجزایی متفاوتی دارد؛ فنر، کمک فنر، سیبک، بوش، طبق، میل موجگیر واسترات موارد هستند که به صورت کلی در سیستم های تعلیق خودروهای مختلف مشترک هستند. در صورت عدم وجود سیستم تعلیق قطعات خودرو بر اثر ضربات وارد از جاده خیلی زود مستهلک شده و از بین می روند.

با وجود اینکه هر کدام از این اجزا نقش غیر قابل انکار و مهمی در سیستم تعلیق دارند اما نباید به سادگی از نقش کمک فنر گذر کرد. کمک فنر یا جاذب ضربه (Shock Absorber) یک قطعه مکانیکی است که در نزدیکی چرخ های خودرو نصب می شود و وظیفه دارد که نوسانات ایجاد شده در فنر خودرو را کنترل و در نهایت میرا کند. میزان حرکت فنر و ارتعاشات وارده به کمک فنر را می توان عامل اصلی افزایش یا کاهش عمر کمک دانست. همچنین کمک فنر خودرو از یک طرف به شاسی متصل است و از طرف دیگر به سیستم تعلیق خودرو وصل شده است.

کمک فنر چگونه کار می کند؟

برای توضیح عملکرد کمک فنر به زبان ساده باید که گفت که کمک فنر دارای پیستونی است که در انتهای آن سوراخ های ریزی قرار گرفته و یک پیستون که معمولاً یک میله فولادی است در درون آن قرار دارد. پیستون کمک فنر درون یک محفظه فلزی که معمولاً از روغن پر شده است قرار گرفته و در راستای محور در درون این سیال حرکت می کند. از آنجایی که روغن درون کمک فنر تحت فشار است برای جلوگیری از خروج آن از درون محفظه، این محفظه را به صورت کامل آب بندی می کنند.

زمانی که فنر و به دنبال آن کمک فنر تحت فشار قرار می گیرند و فشرده می شود روغن یا سیال موجود در کمک فنر از منافذ درشت تر خارج می شود و پس از اینکه فشار از روی کمک فنر خارج شد این روغن از منافذ کوچکتر تعبیه شده در پیستون به محل اولیه خود بر می گردد. دلیل تفاوت اندازه منافذ نیز مدیریت ارتعاش حاصل از ضربه و میرا کردن آن و همچنین روان بودن حرکت کمک فنر است. روغن موجود در کمک فنر همچنین وظیفه دارد که حرارت ایجاد شده بر اثر تبدیل انرژی جنبشی را جذب و به هوای آزاد منتقل کند.

از عیوب و ایرادات متداول در کمک فنر خودرو می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. ایراد ظاهری: اولین مشکلی که به راحتی قابل تشخیص است هرگونه آسیب به کمک فنر یا تغییر شکل آن است که می تواند بر اثر تصادف یا ضربه ایجاد شده باشد. همچنین در صورتی که محل استقرار کمک فنر دچار افتادگی شده باشد نیز نشان دهنده وجود نقص در این قطعه است که باید در اولین فرصت نسبت به حل مشکل اقدام کرد.
2. روغن زدن یا نشتی روغن کمک فنر: با وجود اینکه محفظه حاوی سیال در کمک فنرها آب بندی شده است اما ممکن است به هر دلیلی این آب بندی دچار مشکل شود و سیال درون محفظه از آن خارج شود. به این ترتیب در صورت وجود روغن بر روی کمک فنر یا نشتی روغن در اطراف کمک فنر باید به تعویض آن اقدام کرد.
3. در صورتی که خودرو در مسیرهای ناهموار بیش از حد بالا و پایین شود و حالت فنری داشته باشد مشخص است که ایرادی در کمک فنر خودرو وجود دارد که باید هر چه سریعتر این قطعه را تعویض کرد
4. شیرجه رفتن خودرو در ترمزهای شدید نیز یکی از دیگر از نشانه های وجود نقص عملکردی در کمک فنر است.
5. در صورتی که در پیچ ها خودرو بیش از حد بپیچد و کنترل آن برای راننده دشوار باشد نیز باید وضعیت کمک فنر مورد بررسی قرار گیرد.
6. وجود سر و صدا در زمان عبور از مسیرهای ناهموار، از روی سرعت گیر، هنگام شتاب گرفتن یا ترمزهای شدید نیز می تواند نشان دهنده وجود نقصی در کمک فنر خودرو باشد.
7. در صورتی که خودرو هنگام حرکت به یک سمت کشیده می شود نشان دهنده وجود ایرادی در سیستم تعلیق یا یکی از اجزای آن از جمله کمک فنر است.
8. لاستیک سابی یا از بین رفتن قسمتی از آج تایر نیز یکی دیگر از نشانه هایی است که در صورت مشاهده آن سیستم تعلیق خودرو یا اجزای آن مانند کمک فنر توسط متخصصین مورد بررسی قرار بگیرد.
9. در صورتی که چرخیهای خودروبه اصطلاح روی سطح جاده برقصند و یا بالا و پایین روند ممکن است دلیل این اتفاق فرسودگی فنرها و کمک ها باشد که باید در اسرع وقت برای حل این مشکل به یکی از مراکز خدمات پس از فروش خودرویتان در سراسر کشور مراجعه کرد.

کمپرس کولر چیست ؟

کُمپرِسور یا متراکم کننده (به انگلیسی: Compressor) می توانند برای فشرده کردن سیالات به کار رود و اسم عامیانه آن پمپ می باشد. در برخی دستگاه ها و ماشین آلات، کمپرسورها وسایلی هستند که توسط آنها هوا فشرده شده و سپس به سمت قسمت احتراق فرستاده می شود.

گاز درون کمپرسور کولر R 134 می باشد.

از کمپرسورها برای فشرده کردن گازها استفاده می شود. در حقیقت کمپرسورها وسایلی هستند که با صرف انرژی مکانیکی فراوانی، سیال را با سرعت به درون خود مکیده و سپس آنرا فشرده می سازند. در اثر این عملیات، دمای گازی که فشرده می شود نیز افزایش می یابد. معمولاً گاز پر فشار خروجی از کمپرسورها را از یک سیستم خنک کننده عبور می دهند تا دمای گاز دوباره به حد معمولی بازگردد. انواع گوناگونی از کمپرسور وجود دارد که برای مصارف صنعتی و عمومی طراحی شده اند. بد نیست بدانید که حتی پمپ آکواریوم که برای وارد کردن هوا به آکواریوم ماهی ها استفاده می شود نیز یک نوع کمپرسور است.

سیستم تهویه

کولر یا سیستم تهویه ی مطبوع خودرو یکی از مهم ترین تجهیزات رفاهی صنعت خودروسازی است که تقریباً در تمام محصولات تولید انبوه وجود دارد. در این مقاله به زبانی ساده نحوه ی کار این تجهیزات، شرح داده می شود.

فصل تابستان با تمام ویژگی های خاص خود، باز هم برای بسیاری افراد به خصوص آنها که خودرو بخش اساسی زندگی آن ها  است، تفاوت بیشتری با دیگر فصل ها دارد. استفاده از کولر و سیستم تهویه (به اختصار A/C)، اهمیت زیادی در تابستان دارد و گاهی به صورت روزمره باید از آن استفاده کرد. تقریباً تمام خودروهای تولید انبوه مدرن به انواع سیستم های تهویه و کولر ساده و پیشرفته مجهز هستند و آن را باید یک آپشن استاندارد نامید.

کمپرسور یا متراکم کننده (Compressor) یک پمپ بوده که از طریق تسمه به میل لنگ موتور خودرو متصل است. ماده سردکننده (همان گاز کولر) در حالت گاز کم فشار به کمپرسور وارد و سپس متراکم می شود. پس از تحت فشار قرار گرفتن، این گاز به سمت کندانسور پیش می رود. لازم به ذکر است که کمپرسور فقط گازها را متراکم می کند و بر مایعات تأثیری ندارد. برای جلوگیری از جریان مایع در سیستم تهویه، قطعات بیشتری صرفاً برای حذف آب در سیستم نصب شده است که در ادامه بررسی می شوند.

چراغ مه شکن

این چراغ ها طوری طراحی شده اند که نوری پخش شده با فاصله کم تابانیده می شود تا در هنگام حرکت با سرعت کم مسیر خودرو بر روی  جاده را مشخص کند.

معمولا از این چراغ ها هنگام کاهش دید تا ۱۰۰ متر استفاده می شود و محل قرارگیری این چراغ ها طوری طراحی شده تا از میزان بازتابش نور را از روی برف و جاده کاهش دهد.

استفاده از چراغ های مه شکن در شرایط عادی غیر مجاز بوده و نمی توان این چراغ ها را جایگزین نور پایین خود مورد استفاده قرار داد.

چگونگی استفاده از چراغ های مه شکن خودرو

معمولا چراغ های مه شکن از طریق کلیدی مجزا و جدا از دکمه فعال کننده‎‌ی چراغ های جلو فعال می شوند. در بعضی از خودرو ها این چراغ ها بوسیله‎‌ی تعدادی دکمه که ۲ عدد هستند و یکی از آنها مخصوص چراغ های جلو و دیگری برای چراغ های عقب خودرو تعبیه شده است فعال می شوند. در دیگر خودرو ها نیز این عمل بوسیله کلید های چرخشی صورت می پذیرد، در این خودرو ها شما به راحتی کلید را در حالت مورد نظر خود قرار داده و چراغ ها روشن می شوند.

در بسیاری از خودرو ها یک نماد برای نمایش روشن بودن چراغ های مه شکن در نظر گرفته شده است، این نماد معمولا در کنار نماد روشن بودن چراغ های اصلی در صفحه نمایش پشت فرمان نشان داده می شود و شکل ظاهری آن در جهت نماد چراغ های اصلی است. نماد چراغ مه شکن محور عقب خودر نیز معمولا ظاهری در جهت مخالف نماد چراغ های اصلی دارد. طراحی چراغ های مه شکن به گونه ای است که زمانیکه چراغ های اصلی خودرو خاموش می شوند آنها نیز غیر فعال می شوند.

زمان استفاده از چراغ های مه شکن

برخی از رانندگان اینگونه تصور می کنند که با کمترین مه موجود نیاز به استفاده از چراغ مه شکن پیدا می کنند اما اینطور نیست. در ادامه توضیح خواهیم داد تا در چه مواقعی از چراغ مه شکن استفاده نمایید و در چه موقعی آن را خاموش کنید.

چراغ های مه شکن برای آب و هوای نامساعد که معمولا مربوط به مه می شود طراحی شده اند. همچنین در هنگام بارش برف و باران شدید نیز از این چراغ ها استفاده می شود. این چراغ ها بیشتر برای مشخص شدن حضور شما در جاده طراحی شده اند تا اینکه مسیر شما را روشن کنند بنابراین در شرایطی که دید کافی وجود دارد نیازی به استفاده از آنها نیست. و وظیفه‎‌ی روشن کردن مسیر به عهده‎‌ی چراغ های اصلی است. و این چراغ ها باید در زمانی که چراغ های اصلی برای مشخص کردن حضور شما در جاده کافی نیستند استفاده شوند.

قانون بزرگراه ها در مورد استفاده از مه شکن

تنها زمانی اجازه‎‌ی استفاده از چراغ های مه شکن را پیدا می کنید که شریط دید کاهش قابل توجهی داشته باشد.

شما تنها زمانی اجازه‎‌ی استفاده از چراغ های مه شکن را پیدا می کنید که شریط دید کاهش قابل توجهی داشته باشد، به عبارتی دیگر راننده نتواند تا ۱۰۰ متر جلوی خود را مشاهده کند. همچنین پس از بهبود شرایط دید خاموش کردن این چراغ ها الزامی است.

در خیابان هایی که سرعت مجاز ۵۰ کیلومتر بر ساعت است چراغ های روشنایی با فاصله‎‌ی ۱۸۳ متری از یکدیگر نصب شده اند، این مسئله میتواند به عوان یک راه حل مناسب برای رانندگان استفاده شود، به طور مثال اگر می توانید چراغ های خیابان بعدی را مشاهده نمایید نیازی به استفاده از مه شکن ندارید اما اگر شرایط جوی به گونه ای است که دید کافی وجود ندارد باید از چراغ مه شکن استفاده نمود.

با وجود اینکه چراغ های مه شکن برای دید بهتر طراحی شده اما رانندگان باید جانب احتیاط را نیز راعایت کنند، اگر شرایط جوی بیش از حد نامساعد است احتمال اینکه مسیر نیز لغزنده باشد وجود دارد، بنابراین بهتر است که رانندگان سرعت خود را کاهش داده و فاصله خود را با خودروی روبرویی حفظ نمایند تا در شرایط اضطراری بتوانند خودرو را کنترل کنند.

چراغ مه شکن

این چراغ ها طوری طراحی شده اند که نوری پخش شده با فاصله کم تابانیده می شود تا در هنگام حرکت با سرعت کم مسیر خودرو بر روی  جاده را مشخص کند.

معمولا از این چراغ ها هنگام کاهش دید تا ۱۰۰ متر استفاده می شود و محل قرارگیری این چراغ ها طوری طراحی شده تا از میزان بازتابش نور را از روی برف و جاده کاهش دهد.

استفاده از چراغ های مه شکن در شرایط عادی غیر مجاز بوده و نمی توان این چراغ ها را جایگزین نور پایین خود مورد استفاده قرار داد.

چگونگی استفاده از چراغ های مه شکن خودرو

معمولا چراغ های مه شکن از طریق کلیدی مجزا و جدا از دکمه فعال کننده‎‌ی چراغ های جلو فعال می شوند. در بعضی از خودرو ها این چراغ ها بوسیله‎‌ی تعدادی دکمه که ۲ عدد هستند و یکی از آنها مخصوص چراغ های جلو و دیگری برای چراغ های عقب خودرو تعبیه شده است فعال می شوند. در دیگر خودرو ها نیز این عمل بوسیله کلید های چرخشی صورت می پذیرد، در این خودرو ها شما به راحتی کلید را در حالت مورد نظر خود قرار داده و چراغ ها روشن می شوند.

در بسیاری از خودرو ها یک نماد برای نمایش روشن بودن چراغ های مه شکن در نظر گرفته شده است، این نماد معمولا در کنار نماد روشن بودن چراغ های اصلی در صفحه نمایش پشت فرمان نشان داده می شود و شکل ظاهری آن در جهت نماد چراغ های اصلی است. نماد چراغ مه شکن محور عقب خودر نیز معمولا ظاهری در جهت مخالف نماد چراغ های اصلی دارد. طراحی چراغ های مه شکن به گونه ای است که زمانیکه چراغ های اصلی خودرو خاموش می شوند آنها نیز غیر فعال می شوند.

زمان استفاده از چراغ های مه شکن

برخی از رانندگان اینگونه تصور می کنند که با کمترین مه موجود نیاز به استفاده از چراغ مه شکن پیدا می کنند اما اینطور نیست. در ادامه توضیح خواهیم داد تا در چه مواقعی از چراغ مه شکن استفاده نمایید و در چه موقعی آن را خاموش کنید.

چراغ های مه شکن برای آب و هوای نامساعد که معمولا مربوط به مه می شود طراحی شده اند. همچنین در هنگام بارش برف و باران شدید نیز از این چراغ ها استفاده می شود. این چراغ ها بیشتر برای مشخص شدن حضور شما در جاده طراحی شده اند تا اینکه مسیر شما را روشن کنند بنابراین در شرایطی که دید کافی وجود دارد نیازی به استفاده از آنها نیست. و وظیفه‎‌ی روشن کردن مسیر به عهده‎‌ی چراغ های اصلی است. و این چراغ ها باید در زمانی که چراغ های اصلی برای مشخص کردن حضور شما در جاده کافی نیستند استفاده شوند.

قانون بزرگراه ها در مورد استفاده از مه شکن

تنها زمانی اجازه‎‌ی استفاده از چراغ های مه شکن را پیدا می کنید که شریط دید کاهش قابل توجهی داشته باشد.

شما تنها زمانی اجازه‎‌ی استفاده از چراغ های مه شکن را پیدا می کنید که شریط دید کاهش قابل توجهی داشته باشد، به عبارتی دیگر راننده نتواند تا ۱۰۰ متر جلوی خود را مشاهده کند. همچنین پس از بهبود شرایط دید خاموش کردن این چراغ ها الزامی است.

در خیابان هایی که سرعت مجاز ۵۰ کیلومتر بر ساعت است چراغ های روشنایی با فاصله‎‌ی ۱۸۳ متری از یکدیگر نصب شده اند، این مسئله میتواند به عوان یک راه حل مناسب برای رانندگان استفاده شود، به طور مثال اگر می توانید چراغ های خیابان بعدی را مشاهده نمایید نیازی به استفاده از مه شکن ندارید اما اگر شرایط جوی به گونه ای است که دید کافی وجود ندارد باید از چراغ مه شکن استفاده نمود.

با وجود اینکه چراغ های مه شکن برای دید بهتر طراحی شده اما رانندگان باید جانب احتیاط را نیز راعایت کنند، اگر شرایط جوی بیش از حد نامساعد است احتمال اینکه مسیر نیز لغزنده باشد وجود دارد، بنابراین بهتر است که رانندگان سرعت خود را کاهش داده و فاصله خود را با خودروی روبرویی حفظ نمایند تا در شرایط اضطراری بتوانند خودرو را کنترل کنند.

طبق (Control Arm) :

قطعه ای است فلزی که در دو سر دارای بوشهای محوری ( مانند آرنج یا زانوی انسان عمل می کند ) می باشد که از یک سمت به قطعات متحرک سیستم تعلیق و از سمت دیگر به شاسی خودرو متصل می گردد و نقش اتصال شاسی به قطعات سیستم تعلیق را بر عهده دارد .

در برخی موارد طبق ها به شکل حرف A می باشند یعنی در سمتی که به شاسی متصل می شوند دارای دو محور هستند که در این صورت آنها را جناغی (Wish Bone) و یا A-Arm می نامند، اما در مواردی که به صورت یکپارچه باشند ، همان نام طَبَق (Control Arm) به آنها اطلاق می گردد .

طبق ها بر حسب نوع سیستم تعلیق در هر دو محور جلو و عقب قابل استفاده بوده و باز هم بر حسب نوع سیستم تعلیق ممکن است یک خودرو بدون طَبَق ، با یک طَبَق در هر چرخ یا با دو طَبَق در هر چرخ ، طراحی شود . محل قرار گیری طَبَق ها ممکن است در نیمه بالا و یا نیمه پایین متعلقات چرخ باشد ؛ که در صورتیکه در قسمت بالا قرار داشته باشد به آن طَبَق بالا و در صورتیکه در قسمت پایین واقع شده باشد به آن طَبَق پایین گفته می شود .

طبق پایین در محور جلوی اکثر خودروهای امروزی دیده می شود ، اما استفاده از طَبَق بالا با گسترش سیستم فنر و کمک فنر یکپارچه ( Strut ) رو به کاهش است .

بوش ها (Bushes) :

بوش ها قطعاتی هستند اکثرا از جنس لاستیک طبیعی که برای اتصال بین قطعات متحرک سیستم تعلیق به یکدیگر استفاده می شوند . هدف استفاده از بوشها حذف سر و صدا (Noise ) در حین حرکت ، حذف لرزشها و تحمل مقداری از ضربات وارده به جهت خاصیت الاستیکی می باشد . بوشهای لاستیکی مقاومت خوبی در برابر کشش داشته ، همچنین در دماهای پایین ، بسیار مقاوم می باشند. اما در مکانهایی که بدلیل سرعت حرکت ، دما بالاست ، زود سخت شده و دچار ترکیدگی و شکست می شوند ، در چنین مواردی بهتر است از بوشهای ساخته شده از اورتان ( Urethane ) که مقاومت بیشتری در برابر گرما دارند ، استفاده شود ، البته این نوع بوشها انعطاف پذیری نوع لاستیکی را دارا نبوده و نرمی خودرو و هندلینگ آن را تا حدی تحت تاثیر قرار می دهند.

بوشها در مواردی بعنوان محور (‌ Pivot ) عمل می نمایند ، بدین صورت که دو قسمت فلزی بوسیله یک بوش استوانه ای مانند شکل زیر به یکدیگر متصل شده و در نتیجه حرکتی مانند حرکات مفاصل بدن انسان حاصل می گردد و حرکت سیستم تعلیق با وجود اتصال به شاسی ، با منتقل نمودن کمترین ضربه امکان پذیر می گردد .

میل تعادل (Stabilizer ، Sway Bar ، Anti Roll Bar) :

میل تعادل یا به اصطلاح مکانیکها ، موج گیر ، در اکثر موارد برای بالا بردن تعادل خودرو و جلوگیری از چپ شدن آن ، در خودرو هایی که دارای سیستم تعلیق مستقل ( در بخش بعدی توضیح داده خواهد شد ) می باشند ، بکار می رود.

میله تعادل یک میله فولادی است که در دو سر دارای بوش بوده و غالبا بین دو چرخ یک محور قرار می گیرد و باصطلاح دو چرخ را به یکدیگر متصل می نماید ، میل تعادل معمولا بوسیله دو اتصال محوری ( Pivot ) در دو طرف به شاسی نیز متصل می شود.

در هنگامی که خودرو درون یک پیچ قرار می گیرد و مثلا پیچ به سمت چپ می چرخد ، بدنه خودرو به سمت راست متمایل می گردد و چرخهای سمت راست تمایل به بلند شدن پیدا می کنند ؛ در این حالت میل تعادل نیروی رو به بالای چرخ مخالف را ، با پیچش خود ( مانند Torsion Bar ) به چرخ داخل پیچ منتقل کرده و آنرا پایین کشیده ، متعادل می نماید .

لنت ترمز چیست و چطور کار می کند ؟

توقف خودرو نیازمند اصطکاک است و تولید اصطکاک در سیستم ترمز، برعهده لنت هاست. لنت ها روی دیسک ها فشرده می شوند و اصطکاک میان لنت و دیسک، موجب کاهش سرعت خودرو می شود.

به این فکر کنید که در طول یک روز، یک هفته، یک ماه یا یک سال، چند بار باید لنت ها روی دیسک ها فشرده شوند؟ در نتیجه فرسایش لنت ها و نیاز آن ها به تعویض مرتب چندان دور از ذهن نیست.

لنت ترمز چقدر عمر می کند ؟

هیچ قانون مشخصی برای این موضوع وجود ندارد. طول عمر دیسک ها به نوع خودرو، شیوه رانندگی با آن و محل رانندگی با آن دارد.

به طور کلی طول عمر لنت حدود ۸۰ هزار کیلومتر برآورد می شود. اما زمان مناسب برای تعویض لنت کاملا بستگی به خودروی شما دارد و عوامل متعددی بر آن اثر می گذارند.

نوع لنت ترمز می تواند اثر مهمی بر طول عمر آن داشته باشد :

1. لنت های اورگانیک معمولا ارزان ترین و کم عمرترین هستند.
2. لنت های کم فلز (Low Metallic) ممکن است کمی سر و صدا داشته باشند، اما عمر آن ها کمی از لنت های اورگانیک بیشتر است.
3. لنت های نیمه فلزی معمولا طول عمر بالایی دارند.
4. لنت های سرامیکی طول عمری بیشتر از تمام انواع لنت دارند. اما در مقابل، قیمت آن ها نیز بالاتر است.

به طور معمول لنت های جلو سریعتر از لنت های عقب فرسوده می شوند. چرا که معمولا بار ترمز بر محور جلو متمرکز می شود.

چطور زمان مناسب تعویض لنت را بفهمیم؟

هیچ وقت تعویض لنت را پشت گوش نیاندازید. بعضی مدل های خودرو مجهز به سنسور فرسودگی لنت هستند و در صورتی که لنت نیاز به تعویض داشته باشد، به راننده هشدار می دهند. اما علائم زیادی وجود دارد که باید به آن ها توجه کنید.

وقتی صدای سوت یا خرخر از لنت ها بلند شد، به این معناست که باید لنت هایتان را تعویض کنید. اگر صدای خرخر شنیدید، احتمالا لنت ها به طور کلی تمام شده اند و با هر ترمز، به دیسک های ترمز آسیب می زنید.

اگر در زمان ترمز، فرمان خودرو به یک سمت می کشد، احتمالا نیاز به تعویض لنت دارید. البته ممکن است خرابی کالیپرها نیز عامل این موضوع باشد.

اگر در هنگام ترمز گیری پدال ترمز زیر پایتان شروع به لرزش می کند، احتمالا لنت هایتان را با فشار زیاد سوزانده اید و باید تعویض شوند.

برای افزایش طول عمر لنت ها چند راه وجود دارد :

1. در هنگام حرکت در سرعت های بالا، از پیش اجازه دهید با کم کردن گاز، سرعت خودرو کم شود. ترمز ناگهانی به لنت ها فشار وارد می کند. پس اگر می دانید که چند صد متر جلوتر باید سرعت خود را کاهش دهید، از همین لحظه و با رها کردن پدال گاز این کار را بکنید.
2. وقتی به ترافیک می رسید، زودتر ترمز کنید. با افزایش زمان ترمزگیری، فشار روی لنت ها کاهش می یابد.
3. به طور کلی رانندگی تهاجمی و گاز و ترمز پیاپی، استهلاک لنت ها را افزایش می دهد.
4. وسایل اضافی را که وزن خودرو را افزایش می دهند، از خودرو خارج کنید. سبک تر برانید.

لنت ترمز چیست و چطور کار می کند ؟

توقف خودرو نیازمند اصطکاک است و تولید اصطکاک در سیستم ترمز، برعهده لنت هاست. لنت ها روی دیسک ها فشرده می شوند و اصطکاک میان لنت و دیسک، موجب کاهش سرعت خودرو می شود.

به این فکر کنید که در طول یک روز، یک هفته، یک ماه یا یک سال، چند بار باید لنت ها روی دیسک ها فشرده شوند؟ در نتیجه فرسایش لنت ها و نیاز آن ها به تعویض مرتب چندان دور از ذهن نیست.

لنت ترمز چقدر عمر می کند ؟

هیچ قانون مشخصی برای این موضوع وجود ندارد. طول عمر دیسک ها به نوع خودرو، شیوه رانندگی با آن و محل رانندگی با آن دارد.

به طور کلی طول عمر لنت حدود ۸۰ هزار کیلومتر برآورد می شود. اما زمان مناسب برای تعویض لنت کاملا بستگی به خودروی شما دارد و عوامل متعددی بر آن اثر می گذارند.

نوع لنت ترمز می تواند اثر مهمی بر طول عمر آن داشته باشد :

1. لنت های اورگانیک معمولا ارزان ترین و کم عمرترین هستند.
2. لنت های کم فلز (Low Metallic) ممکن است کمی سر و صدا داشته باشند، اما عمر آن ها کمی از لنت های اورگانیک بیشتر است.
3. لنت های نیمه فلزی معمولا طول عمر بالایی دارند.
4. لنت های سرامیکی طول عمری بیشتر از تمام انواع لنت دارند. اما در مقابل، قیمت آن ها نیز بالاتر است.

به طور معمول لنت های جلو سریعتر از لنت های عقب فرسوده می شوند. چرا که معمولا بار ترمز بر محور جلو متمرکز می شود.

چطور زمان مناسب تعویض لنت را بفهمیم؟

هیچ وقت تعویض لنت را پشت گوش نیاندازید. بعضی مدل های خودرو مجهز به سنسور فرسودگی لنت هستند و در صورتی که لنت نیاز به تعویض داشته باشد، به راننده هشدار می دهند. اما علائم زیادی وجود دارد که باید به آن ها توجه کنید.

وقتی صدای سوت یا خرخر از لنت ها بلند شد، به این معناست که باید لنت هایتان را تعویض کنید. اگر صدای خرخر شنیدید، احتمالا لنت ها به طور کلی تمام شده اند و با هر ترمز، به دیسک های ترمز آسیب می زنید.

اگر در زمان ترمز، فرمان خودرو به یک سمت می کشد، احتمالا نیاز به تعویض لنت دارید. البته ممکن است خرابی کالیپرها نیز عامل این موضوع باشد.

اگر در هنگام ترمز گیری پدال ترمز زیر پایتان شروع به لرزش می کند، احتمالا لنت هایتان را با فشار زیاد سوزانده اید و باید تعویض شوند.

برای افزایش طول عمر لنت ها چند راه وجود دارد :

1. در هنگام حرکت در سرعت های بالا، از پیش اجازه دهید با کم کردن گاز، سرعت خودرو کم شود. ترمز ناگهانی به لنت ها فشار وارد می کند. پس اگر می دانید که چند صد متر جلوتر باید سرعت خود را کاهش دهید، از همین لحظه و با رها کردن پدال گاز این کار را بکنید.
2. وقتی به ترافیک می رسید، زودتر ترمز کنید. با افزایش زمان ترمزگیری، فشار روی لنت ها کاهش می یابد.
3. به طور کلی رانندگی تهاجمی و گاز و ترمز پیاپی، استهلاک لنت ها را افزایش می دهد.
4. وسایل اضافی را که وزن خودرو را افزایش می دهند، از خودرو خارج کنید. سبک تر برانید.